Geen widgets gevonden in de zijbalk

Goedemorgen! Vanochtend was de zon weer op en top aanwezig en er was geen wolkje in de lucht te zien. Heerlijk! Wat wil een mens nog meer? De zon stond precies achter het huis, zodat het een rechte schaduw gaf. Dit beeld had ik nog niet vaak voor de bril gehad. Je let er normaal gesproken ook niet zo op. Toch vond ik het wel een bijzonder beeld.

Na tweeëneenhalve week wachten was het vandaag zo ver: ik mocht mijn nieuwe brillen ophalen van Specsavers in Nässjö. Wat is dat toch met mensen? Als je iets koopt, wil je het graag meteen of in ieder geval zo snel mogelijk hebben. Tweeëneenhalve week is dan wel lang wachten hoor… De geplande tijd was half elf en aangezien het een uur rijden is op dit moment, in verband met de wegwerkzaamheden tussen Eksjö en Nässjö, vertrokken we om half tien. We waren amper van huis en reden op de weg met nummer 32 richting Eksjö, toen we bij de afslag van Flisby verkeersbegeleiders zagen staan. Van een weghelft was het asfalt weg geschraapt en er stonden grote asfalteringsmachines. Lag er op de andere helft al nieuw asfalt? Oftewel: nog meer oponthoud! In een zogenaamde “split second”, in een fractie van een seconde besloten we om rechtsaf te gaan en via Flisby en Solberga naar Nässjö te rijden. Dat bleek een goede keuze te zijn! De wegen waren goed, er was nagenoeg geen verkeer onderweg en het was een mooiere route qua natuur en uitzichten. Dat het ook nog een sneller ging dan via Eksjö was mooi meegenomen!

Om kwart over tien, precies drie kwartier later, parkeerden we de auto nabij het winkelcentrum van Nässjö. Met een parkeerschijf achter de voorruit. We zagen nergens dat het verplicht was, maar namen het zekere voor het onzekere. We liepen naar Specsavers. Er stond een koude, gure wind die ons precies in het gezicht blies. Je-ig! Overdag zijn de temperaturen momenteel redelijk, maar dan moet je wel uit de wind blijven! Een kwartier te vroeg liepen we de winkel binnen. Toch kwam er meteen een vriendelijke verkoopster naar ons toe. Dezelfde die mij tweeëneenhalve week geleden ook had geholpen. Ik kon meteen meekomen en plaatsnemen. Op dezelfde plek, waar Heiko de vorige keer zat om zijn bril in ontvangst te nemen.

Er lagen twee brillen voor mij klaar.
Ik paste als eerste de rode.
Min of meer Heiko zijn keuze.
Uiteindelijk heeft hij ook een vinger in de pap, omdat hij steeds tegen de bril aan moet kijken.
Ik kijk er alleen maar dóór…

Die rode zat meteen helemaal fantastisch.
Het voelde goed op de neus en achter de oren.
En ik kon er prima mee zien. Ook niet onbelangrijk…

Daarna pakte ik de tweede bril.
Feitelijk mijn favoriet en zette ook deze op de neus.
Daarvan klemden de stangetjes iets bij de oren.

De medewerkster verwarmde de stangetjes even en boog ze daarna in het juiste model.
Toen zat ook deze bril prima!

Dit zijn ze!
Helaas staat de rode een beetje scheef op mijn gezicht.
Dat kwam omdat het even snel moest…

Blij! De glazen werden nog even schoongemaakt en klaar!
Met een van de twee nieuwe brillen op verlieten we de winkel.
In de verte kijken en vooral lezen is nog even wennen, omdat het leesstukje lager zit.
De bril heeft een ronder montuur en is van kunststof, waardoor ik een hele andere look heb gekregen.
Ik ben er heel tevreden mee!

Bijna naast de winkel van Specsavers zit een winkel van Dressman. Die hadden leuke overhemden buiten hangen en een daarvan vond Heiko wel leuk. Hij houdt absoluut niet van nieuwe kleren kopen als hij nog “zoveel andere kleren” heeft. Hij realiseerde zich echter gelukkig, dat hij toch wel een keer een nieuw overhemd kon gebruiken. Toen we binnen wilden afrekenen viel ons oog op T-shirts. In diverse kleuren. Dat was ook wel fijn om mee te nemen. En zo kreeg Heiko onverwachts en geheel vrijwillig een paar kledingstukken: een overhemd en drie T-shirts!

We staken de weg over en kwamen langs H&M. Daar wil ik altijd graag even doorheen lopen. En wat denk je? Hebben ze een hele leuke blouse in de aanbieding! Die ging vanzelfsprekend ook mee. Na al deze “moeilijke aankopen” hadden we natuurlijk wel een kopje koffie verdiend. Bij het bakkertje op de hoek. “Wat doen we? Koffie met een broodje of met een stukje gebak?” Deze keer werd het dat laatste. Het was tenslotte ook onze dag van emigratie.

Vandaag precies zes jaar geleden zaten we bij de notaris in Winschoten. Daar zetten we onze handtekeningen onder de verkoopakte van ons huis in Blijham. Daarna dronken we nog een kopje koffie met familie en een paar vrienden, die spontaan waren gekomen. Het was de dag van het definitieve vertrek uit Nederland. We verbleven tijdelijk in ons vakantiehuis Rollsberg in Hällaryd bij Skede, om een paar maanden later Ödarp te kopen. Zes jaar geleden geëmigreerd. Daar mocht toch wel een gebakje op genomen worden. We kozen voor een lekker stuk Budapest gebak. Heerlijk! Een half uurtje later reden we weer verder naar de winkel van Rusta en naar de Lidl voor de boodschappen en iets meer in verband met de komst van de (klein-)kinderen, die opnieuw kwamen grillen. Het vuurtje stoken was hun heel goed bevallen. Peter noemde het zelfs “het ultieme vakantiegevoel!”

Nadat we de boodschappen hadden opgeruimd seinde Heiko dochter Daniëlle in, dat we weer thuis waren en dat ze welkom waren. Een half uurtje later stopte de stille elektrische auto bij ons achter het huis en riep Noud op het moment dat zijn deur openging: “Oma!” Hij zag mij op het terras staan. Heerlijk om te horen. Op de veranda dronken we een kopje thee respectievelijk koffie.

We hadden voor Noud en Mason nog een paar speeldingetjes meegenomen.
Voor Mason een slak, die bestond uit felgekleurde delen.
Noud kreeg een “scheet-zakje”.
Als je in het zakje kneep dan gaf het lawaai.
Inderdaad: dat had Noud snel door en liet bij iedereen een scheetje.
En dat stinkt natuurlijk enorm…

Heiko en Daniëlle gingen vervolgens met Noud een klein stukje lopen en zochten “houtjes” en dennenappels voor het vuurtje waar later de worstjes op gegrild moesten worden. Daniëlle had een tasje meegenomen en toen die vol was keerden ze terug naar ons huis.

Daar werd het vuurtje meteen gestookt en werden alle benodigdheden voor het eten klaargezet. De beide kleinkinderen Noud en Mason zorgden ervoor, dat het vuurtje in de betonnen put-ring bleef branden. Telkens gooiden ze er een paar takjes en dennenappels op. Wát een belevenis! Ondertussen werden er worstjes gegrild en hamburgers gebakken. Er was meer dan genoeg en de magen werden dan ook goed gevuld.

Peter had hier nog voor het nagerecht gezorgd! Een taart met appel, kaneel en alles in glutenvrij meel en amandelmeel. Hij had alle ingrediënten meegenomen, deed het met “genoeg” boter in een ovenschaal en toen kwam het in de oven. Ingeveer 45 minuten werd het gebakken. Het was ontzettend lekker! Ondanks het feit, dat er geen gluten inzaten. “Opa Heiko” genoot er ook van hoor. Maar die had nog napret over een mop die hij had verteld, toen ik hem op de gevoelige plaat vastlegde…

Om zeven uur zetten we er een punt achter en werd het vuurtje geblust door brandweerman Noud. In Tranås hadden Peter en Daniëlle bij het winkeltje met tweedehandspullen van het Rode Kruis een heus brandweerjasje voor Noud gekocht. Met het water uit de bloemengieter mocht Noud het vuurtje doven, onder begeleiding van zijn papa. En dat gaf me een rook!

De tafel met alle spullen werd door Heiko en Peter naar huis gedragen, zodat het vanaf daar gemakkelijker op te ruimen was. Heiko borg daarna de kussens op in de tuinkussenkist die op de vlonder staat. De beide kids volgden hem en toen zei Heiko dat de vlonder eigenlijk een podium was. “Hier moet je zingen en dansen!” Heiko gaf het voorbeeld en de beide jongens deden meteen mee. Met z´n drieën waren ze aan het dansen en zingen. Fantastisch!

Daarop stapte het Rotterdams Kwartet” in de auto en reden ze terug naar hun vakantiehuisje. Wij ruimden alles op en gingen vervolgens uitgeteld op de bank liggen. Ontzettend leuk hoor, kleinkinderen op bezoek, maar toch ook wel “een beetje” vermoeiend. Voor andere opa´s en oma´s denk ik heel herkenbaar… Slaap lekker…

4 gedachten over “Aan de grill met nieuwe bril!”
  1. Toevallig. Ik heb sinds 26 april ook een bril. Moest er vreselijk aan wennen maar eerst zat die scheef en daarna zakte de bril elke keer af. Na recht te zetten en andere voetjes moet het goed gaan. Wel wennen na altijd lenzen te hebben gehad,

    1. Wát een toeval. Ja, daar moet je inderdaad even wennen. Het komt goed… Uiteindelijk. Soms moet je een paar keer terug naar de winkel. Veel plezier met de nieuwe bril!
      Maar waarom naar de bril ipv lenzen?

  2. Denk dat ik jouw keuze van de bril ook mooier vindt, Joke! Mooi montuur!
    Helaas Heiko……
    En inderdaad, kleine kinderen geven meer drukte. Komt zeker ook dat we ouder worden en het niet meer gewend zijn!
    Zeer herkenbaar. Maar ook een leuke periode.

    1. Ha haaa! Blij te horen, dat je het met mij eens bent! Ik moet echter eerlijkheidshalve zeggen, dat me de rode ook wel bevalt…
      Jazeker was de tijd met de kinderen en kleinkinderen fantastisch. We konden na de drukte “even weer bijkomen”!

      Fijn weekend verder, Wilma!

Laat een antwoord achter aan Wilma Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.