Geen widgets gevonden in de zijbalk

Niet twee, niet drie, maar weer vier! Nou kon ik bij de ene een gewei ontdekken. Een gewei-tje. In tegenstelling tot andere hertachtige is het bij de ree niet mogelijk, om op basis van de grote van dit gewei een leeftijdsbepaling te doen. De vorm en grootte is sterk afhankelijk van externe factoren, zoals voedselaanbod, beschikbaarheid van vitamine D, klimaat en de fysieke gezondheid van het dier. Wel is het mogelijk om een inschatting te maken tussen oude en jonge bokken. Oude bokken zijn meer territoriaal en hebben daarom behoeft aan het vroeger opzetten van een gewei, dat dan ook weer vroeger gewisseld kan worden. Dit geeft aan, dat jonge bokken ten opzichte van oude hun gewei later afwerpen. Doorgaans worden geweien afgeworpen in oktober-november. Het opzetten van een nieuw gewei gebeurt tijdens de winterperiode. Het gewei groeit gestaag en blijft bekleed met een fluwelen vacht. De bast genoemd. Aan het begin van de lente is het gewei volgroeid en zorgt de hormonale werking ervoor, dat de bloedstroom in het gewei stopt.

Als dat maar goed komt… Om eerlijk te zijn heb ik er een hard hoofd in. Volgens mij gaat het namelijk niet heel lekker met de kikkerdril. Het is ook niet eenvoudig. Eerst moet de kikkerdril zich schimmelvrij kunnen ontwikkelen. Dat is hier geen probleem. Maar dan, zodra de kindertjes hun “geleiklompjes” hebben opgegeten gaan ze bij bosjes dood! Bijna alle andere waterdiertjes eten kikkervisjes, inclusief de oudere kikkervisjes. Ja ontluisterend, maar toch wordt er niet geklaagd. Van de vele klompen dril zijn er nu nog maar een paar over. Of daar nog kikkertjes uit geboren zullen worden?

Aan de weg vanaf ons huis naar Hestra, naar het meertje waar we vaker eens wandelen, is een zandafgraving. Die hadden we al wel vaker gezien. Nooit, maar dan ook echt nooit waren er activiteiten waar te nemen. Zondag stond er echter ineens een mobiele “vergruizer”. Er werd blijkbaar iets uitgegraven en via die mobiele vergruizer een beetje klein gemaakt en gesorteerd. Met als uiteindelijke doel, om het gruis op grote hopen te gooien. Het leek me te grof voor gladheidsbestrijding, maar wellicht wel geschikt voor het aanleggen van wegen. Deze “put” is blijkbaar nog wel in bedrijf. Dit soort zandafgravingen zie je hier trouwens heel veel en op de gekste, dat wil zeggen meest onverwachte, plekken in het bos.

Na het kille begin van de maand mei is volgens de weersdeskundigen nu de zomerhitte op komst! Waarschijnlijk zal die halverwege de maand gaan verschijnen. Men verwacht namelijk, dat in de week van 16 tot 22 mei een hogedruk zich boven Scandinavië vestigt. Daarmee zou, zowel in het zuiden, als in het noorden van dit land helder weer aankomen. “Zeer hete lucht” bereikt het land en de temperaturen in het zuiden liggen rond de 20 graden. In het noorden wordt het 15 tot 20 graden. Over een paar dagen is het in het zuiden waarschijnlijk dichter bij de 25 graden en zal de meteorologische zomer een grote stap maken. Ben benieuwd…

De pijnboom of grove den krijgt appeltjes! In deze boom zijn ze rood. Dat zijn vrouwelijke bloeikegeltjes: die staan rechtop aan de top van het schot van het vorige jaar, zijn ongeveer 5 millimeter lang, donkerrood of violet. Deze boom is namelijk eenhuizig. Dat wil zeggen, dat mannelijke en vrouwelijke bloemen beide aanwezig zijn. De mannelijke bloemen staan echter dicht opeen aan de bases van de nieuwe lange loten, zijn cilindrisch, 5 tot 8 millimeter lang, geel en produceren grote hoeveelheden stuifmeel. Pas een jaar na de bestuiving vindt de bevruchting plaats. Dan pas begint het vruchtbeginsel te groeien om later tot kegel te rijpen. Soms kun je in het voorjaar fijne tikjes horen van dennenappels die openspringen en het zaad laten vallen, die dan door de wind worden meegevoerd. Men spreekt in dat geval van vliegdennen. Het zijn overigens de mannelijke bloemen die het stuifmeel over een poosje laten vallen, als “de dennen huilen”…

Wist je dit over de pijnboom? Hij stond, als symbool van vruchtbaarheid, onsterfelijkheid en eeuwigheid, bij de oude Grieken in hoog aanzien. Het was de heilige boom van de natuurgodin Cybele en haar minnaar Attis, die haar ontrouw werd. In de Cybele-cultus van de Frygische boeren werd een pijnboom gekapt en plechtig naar een tempel gedragen. Na een dag van rouw vierde men de wederopstanding van Attis. In tegenstelling tot de boeren, vereerden de burgers in de pijnboom Ares, de oorlogsgod. Het ruisen van de wind in de pijnbomen bracht men in verband met Boreas, god van de wind. Pinus was volgens een oude Griekse mythe ooit de vriendin van de god Pan. Zij werden overvallen door de ijzige wind van Boreas en Pinus stierf. Pan veranderde haar toen in een pijnboom. Wanneer de pijnbomen ruisen (wenen) wordt Boreas steeds aan zijn misdaad herinnerd. Wanneer in het voorjaar de grond met het gele stuifmeel van de mannelijke bloemen bezaaid was, werd men bang voor deze zwavelregen, want deze was van de duivel…

In Sunhultsbrunn werd in het tuintje van een oudere dame hard gewerkt. Daar waren Heiko en collega Palle vanochtend naar toe gereden. Er waren daar diverse dingen te doen. Dingen die deze mevrouw zelf niet meer kon doen vanwege rugklachten. Het kwam erop neer, dat alles netjes gemaakt moest worden. In vaktermen noemen ze dat een voorjaarsschoonmaak van de tuin: “vårstadning i trädgården”. Onder andere werden vele lavendelplantjes kort geknipt, werd er een grasvrije cirkel rond bomen en struikjes gegraven, werden een paar bosjes verpoot, een scheve jonge appelboom werd rechtop gezet, een andere appelboom werd gesnoeid en drie stukken grond, waar ze groenten wilde verbouwen, werd onkruidvrij gemaakt. Alles bij elkaar waren ze daar een hele dag bezig en kwamen ze er halverwege de dag al vandaan met een overvolle aanhanger met graszoden en onkruid.

Dat ging naar de stort in Tranås, om vervolgens meteen terug te keren in Sunhultsbrunn. De mevrouw, de opdrachtgeefster, liet zich de hele dag veelvuldig zien en gaf meermalen aan hoe tevreden ze was met de hulp van beide mannen. En niet te vergeten met het resultaat. Om half tien verraste ze de mannen met koffie en een versgebakken suikertaart, waar ze net zoveel van mochten eten als ze wilden. Als het aan Heiko had gelegen was de hele taart opgegaan. Zo lekker, maar ja, dat doe je niet… Na de middag was Heiko bezig gegaan met het vrij graven van de wortels van de jonge appelboom, zodat die rechtop getrokken kon worden. Daarbij stak hij jammer genoeg de kabel van de robot grasmaaier doormidden…

Tijdens de middagpauze werd zodoende een reparatiesetje gehaald en werden de eindjes weer letterlijk aan elkaar geknoopt. Het was een lange dag voor beide heren, maar wel een dag met veel voldoening. Ze zagen meteen en veel resultaat en de klant was ook nog eens zeer complimenteus. Zo is het werken in de tuin leuk en vliegen de dagen om. Morgen is Heiko vrij. Ik denk dat het dan zo langzamerhand wel tijd is, om ons gras voor de eerste keer te maaien. Met de warmte van de laatste dagen en de regen van zondag, gisteravond en vanmiddag, is het snel gegroeid…

Ze waren er weer: de twee mannen op de ski´s met wieltjes, op rolski´s. De auto werd weer eens tegenover ons huis geparkeerd en samen rolden ze in zuidelijke richting, naar Bordsjö. Met de twee stokken zetten ze zich af en zo komen ze vooruit. Het lijkt me een prima training voor het langlaufen, want volgens mij maken ze dezelfde beweging als tijdens het langlaufen in de sneeuw. Wellicht hebben ze dat deze winter gedaan en gaan ze nu weer op deze manier hun conditie op pijl houden. Ik vraag me af hoe ze met die rollers kunnen remmen… In de sneeuw zet je de beide ski´s ´een beetje schuin, maar hoe gaat dat met deze rolski´s? Toch maar even zoeken via Google en al snel bleek, dat er een remmechanisme in de ski´s zit. Een paar uur later kwamen de beide mannen terug en vertrokken ze weer met de auto. Ze hadden hun training of ontspanning er weer opzitten.

We kregen een berichtje met de tekst: “Om een ​​sterkere verdediging op te bouwen en de militaire capaciteit van Zweden te vergroten, zullen de strijdkrachten tussen 9 en 26 mei oefenen in Småland. De oefening wordt uitgevoerd op verschillende locaties in Midden- en Zuid-Zweden, met een concentratie rond de trainings- en schietbanen van de strijdkrachten. Over het algemeen zullen gedurende de periode hogere geluidsniveaus optreden en zullen militaire voertuigen in het gebied rijden, wat mogelijk beperkingen voor het verkeer met zich meebrengt. Ook laagvliegende helikopters kunnen voorkomen. Aan het begin van de periode (9 tot 13 mei) oefent het leger in het indirect vuren. Het omvat sluipschutter artillerie en granaatwerpers op de schietbaan van Skillingaryd. Het omvat ook snipen (schieten vanuit een hinderlaag) vanaf de luchtmachtbasis van Hagshult. Overdag en mogelijk ook ’s avonds zal er geluidsoverlast optreden. De rest van de aangegeven tijd zullen ook grondgevechtsoperaties in het veld worden uitgevoerd.” Het is maar de vraag of we er überhaupt iets van zullen merken, omdat Skillingaryd ruim een uur zuidelijker ligt vanaf Ödarp. Maar toch fijn dat we even geïnformeerd worden.

7 gedachten over “Leeft kikkerdril nog?”
  1. Als ik het goed heb, hebben jullie één van de jaren ook over rolskiërs geschreven? Volgens mij schreef ik toen ook dat mijn vader en ik dit ook deden in het Amsterdamse bos. Hij was nog heel erg actief op latere leeftijd. Wel leuk dat de heren bij jullie.ie voor de deur beginnen en eindigen. Misschien uit veiligheid dat ze de auto bij een bewoond huis zetten? Net of ze bij jullie op bezoek zijn?

    Wat heerlijk dat Heiko af en toe van dat lekkers krijgt voorgeschoteld.
    Kan me er wel wat bij voorstellen, want ik ben ook zo’n lekkerbek.
    En wat lief van die mevrouw dat ze de mannen hierop trakteert.
    Daar ga je graag weer aan de slag, Heiko? Altijd fijn dat het werk zo gewaardeerd wordt door de klant.

    1. Hej Wilma!
      Ja, ze komen hier nu voor het derde jaar. Wellicht heb je gelijk, wat betreft veiligheid.

      We hopen, dat jullie hier ook nog ooit eens aanschuiven en dan krijgen jullie ook iets lekkers!

  2. Trouwens….. jullie boffen met de 4 reetjes steeds in jullie grote achtertuin. Ze beginnen te wennen aan jullie. Weten misschien dat het bij jullie veilig is. Dat kan ik beamen, want ze belanden niet op jullie bord. Zo mooi om ze te zien.

    1. Volgens mij komen er binnenkort nog een paar bij: zoals ik kan zien (voor zover mijn “deskundigheid” reikt) is er een dametje zwanger!

      1. Zou wel leuk zijn, wat van dat kleine spul erbij!
        En die wennen dan ook wel weer snel aan jullie.

        Ik kijk er naar uit om dat kleine spul te zien!

Laat een antwoord achter aan Wilma Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.