Vanochtend moest ik om negen uur bij de huisarts zijn. Hij wilde een soort medicatieplan met mij doornemen. Het recept voor de morfine, die ik nu krijg wilde hij niet zomaar verlengen. Hij dacht namelijk, dat ik die pijnstillers gekregen had voor mijn galblaas-galsteen problemen, maar dat was niet zo. Die waren voor de pijn in mijn rug. Om goed beslagen ten ijs te komen had ik gisteren al het een en ander voorbereid, met onder andere een overzicht van de eerder voorgeschreven gekregen medicijnen (eveneens in Nederland). In zo´n geval is het weer fijn, dat we destijds een uitdraai van ons medisch dossier hadden opgevraagd en gedigitaliseerd. Mijn verhaal had ik ook maar op papier gezet. Zowel in het Nederlands als in het Zweeds. Dat namen de arts en ik door en hij begreep het nu beter. Ik kreeg een nieuw recept voor morfine, langwerkende en wederom paracetamol met codeïne, omdat ik daar momenteel redelijk goed op reageer. Begin volgend jaar hebben we een vervolggesprek. Fijn, dat het zo geregeld is.
Nadat ik terug was van een bezoekje aan de vårdcentral in Aneby, gingen we samen naar Tranås om een paar boodschapjes te halen. Onderweg, niet eens zo ver van huis, zagen we in een weilandje deze drie reeën. Zó lief! We blijven ervan genieten. Elke keer weer. Als ze even blijven staan poseren fluit ik altijd even. Dan gaan de oortjes omhoog en kijken ze precies in de lens. Het duurt altijd maar een of twee minuutjes, want daarna vluchten ze het bos in. Bij binnenkomst in Tranås stopten we als eerste bij de Preem om een pakketje te halen. Daarin zaten de twee bestelde inktpatronen, die ik twee dagen geleden had besteld. Met een tussenstop bij de winkel ÖoB was ons volgende adres de apotheek. Ik kon de medicijnen namelijk meteen ophalen. Overigens gaan we niet meer tegelijk bij een winkel naar binnen. Het advies is hier ook afgegeven, om in verband met corona, met slechts één persoon per familie een winkel binnen te gaan. Daar houden wij ons vanzelfsprekend aan. Bij de apotheek had Heiko de auto op de juiste parkeerplaats geparkeerd gelukkig. Het was namelijk tegenover de plek, waar ik een paar weken terug een parkeerbon had gekregen.
Op naar de supermarkt. We reden daarheen via de lange winkelstraat Storgatan. Op de rotonde aan het eind de straat stond een grantomte, een kleine kerstman van dennentakken. Waarschijnlijk is deze gemaakt door een inwoner, want die van de gemeente zijn veel groter en eerlijkgezegd ook een beetje mooier. Deze tomte heeft echter een boodschap en dat maakte hem juist wel weer mooi. Zie je het mondkapje? Leuk gedaan vind ik. De tekst op het bordje luid: “Håll i, håll ut”, “Houd vol!”. De tomte wordt gerespecteerd door de medewerkers van de gemeente, want hij staat er nu al minstens twee weken. Overigens worden dit soort versieringen hier gerespecteerd door (bijna) iedereen. Van vandalisme krijgen wij hier op het platteland eigenlijk nooit iets mee. Wát een verschil met Nederland. Daar waren de tomten allang vernield.
Wij reden door naar de supermarkt voor de boodschappen. Daar stond op de parkeerplaats net een grote vrachtauto die de ingeleverde statiegeldflessen en (bier-) blikjes kwam ophalen. Ik kreeg de kans om het binnenwerk eens te bekijken. Terwijl ik op mijn beurt weer werd bekeken. “Wie kijkt er nou in een dergelijke vrachtauto?” Ik, want dat wilde ik wel eens van dichtbij zien. En uiteraard even op de foto zetten. In het apparaat waar de statiegeld dingen worden ontvangen, hoor je altijd dat het in elkaar geperst wordt. De pers in deze vrachtauto doet dat nog eens met veel geweld over. De Lidl was onze laatste stop.
Meteen bij thuiskomst heb ik de twee inktpatronen in de printer gedaan. Dat ging niet goed. Telkens verscheen er een foutmelding op het scherm. Wat vreemd! Ze kwamen er immers net zo in, als dat de oude eruit gehaald waren. Zou deze printer alleen maar originele inktpatronen accepteren? De nieuwe waren namelijk een goedkopere versie. Ik haalde de nieuwe er weer uit en plaatste de oude terug. Ja, die werden wel weer geaccepteerd. Opnieuw probeerde ik het met de twee nieuwe. En weer verscheen de foutmelding. Wel potverdriedubbeltjes nog aan toe! Dan raak je toch een beetje gefrustreerd. Ik haalde ze er voor de derde keer uit en vergeleek de twee nieuwe patronen nog eens goed met de twee oude patronen. En toen zag ik het. Ik had een inktpatroon met zwarte inkt besteld en eentje met kleur. Alleen hadden ze twee kleurpatronen geleverd. Toen ik de nieuwe voor kleur erin zetten en de oude met zwart, ging het ineens wel weer goed. Puh! Meteen maar een nieuwe met zwarte inkt besteld bij de leverancier. En er zit even niets anders op, dan nog even te wachten met printen.
Na de middag ging Heiko naar buiten, ondanks dat het licht miezerde. Hij had voldoende kleding aan en een warme muts op, zodat hij geen last had van de neerslag. Zijn doel was, om verder te bouwen aan de houtstek. Het materiaal had hij eerder al in grote lijnen bij elkaar gezocht. Dat kwam vanonder het blauwe kleed vandaan, aan de andere kant van de tuin. Daar had ik hem toen steeds mee zien lopen. Nu ging hij ermee bezig. Met de juiste gereedschappen ging hij aan de slag, om een geraamte van balken op te zetten. Daar waar later een dak op komt. Maximaal twee uur later kwam hij weer naar binnen. Het begon te schemeren en het stopte met miezeren. Nee, het stopte niet met regenen. In tegendeel.
De druppen werden groter en de grond onder zijn voeten drassiger. Vervelend, maar hij was wel tevreden over hetgeen hij toch nog had kunnen doen. Twee pallets op elkaar aan de voor- en achterkant, zes balken geplaatst en alles stevig met elkaar verbonden. De eerste contouren zijn zichtbaar. Er zal nog wel op zoek gegaan moeten worden naar dakplaten, want er zijn nog slechts drie korte, metalen plaatjes. Dat is te weinig voor de houtstek. De komende tijd maar de advertenties op Marketplace weer in de gaten houden. Waarom nieuw kopen als het tweedehands aangeboden wordt? Dat is behalve beter voor het milieu (recycling) ook beter voor je eigen portemonnee. Overigens wordt deze houtstek net als de andere, in de kleur faluröd geverfd. Pas als het klaar is. En niet eerder dan in het voorjaar, want het hout is nu immers nat. Met deze hoogte kan er straks ongeveer 15 kuub haardhout geborgen worden.
Bij de winkel Öob had ik vanmorgen iets meegenomen, waarmee je de vaatwasser kunt reinigen. Bij toeval haalde ik onlangs de filter van de vaatwasser leeg en ik merkte meteen, dat er een vetlaagje op zat. Dat is natuurlijk niet goed. Niet voor de machine en ook niet voor de afvoer. Daarom dit plastic flacon met een en of andere ontvettende substantie gekocht. De flacon zette ik op de kop in de vaatwasser en vervolgens moest de machine het maximumprogramma draaien. Het is namelijk belangrijk, dat het water minimaal 65 graden heet wordt. Normaliter gebruiken wij de bespaarknop, omdat alles wat in de vaatwasser komt, eerst door ons wordt afgespoeld. Dan wordt het water niet zo heet en duurt het spoelprogramma ook niet zo lang. Na afloop was de vaatwasser duidelijk schoner van binnen en als het goed is, zijn ook de filters en de afvoerleidingen weer goed doorgespoeld en vetvrij. Het rook in ieder geval wel heel lekker fris.
Dat kon je van de groente van ons avondeten niet zeggen. We aten vanavond namelijk spruitjes. En die hebben een behoorlijk sterke geur wanneer je ze gekookt of gebakken hebt. Maar ze smaken wel heel goed en dan heb je dat er wel voor over. We aten ze dit keer met aardappelen en gehakt. Eerst wilde ik ze gewoon koken, samen met de aardappelen en daar dan een gehaktbal bij draaien en braden. Toen bedacht ik me, dat ik er ook een ovenschotel van kon maken. Dat hadden we eerder al eens gegeten en dat was lekker! Ik kookte de aardappelen even voor en sneed ze daarna in schijfjes. Die kwamen onder in de ovenschaal. Daaroverheen kwam het geruld gehakt met kerrie- en gehaktkruiden en daar weer bovenop kwamen de gewokte spruitjes. Geraspte kaas erover en in de oven. Op het moment, dat de kaas gesmolten was konden we beginnen. Het werd weer smikkelen hoor!
