Wie is Joke?

De dag dat ik ter wereld kwam was 27 februari 1964. Mijn trotse moeder was Henny Slagter. We woonden op dat moment in Groningen. Daarna verhuisden wij naar Winschoten en naar Nieuwolda. Daar ging ik naar de kleuterschool. Na de scheiding van mijn ouders verhuisde ik naar Siddeburen en ging daar naar de lagere school. Hierna ging ik naar de M.A.V.O. in Slochteren. Ik wou heel graag een vervolgopleiding voor politieagente doen, maar na een operatie aan de benen kon dat niet meer en werd mijn tweede keuze de eerste: Secretaresse.

Bij Boerhave Instituut in Groningen behaalde ik vele diploma’s. In die tijd verdiende ik mijn eerste geld door in “ ’t Ufkenshuis” te gaan werken. Eerst in de broodkeuken en later in de “grote keuken”. Nog tijdens Boerhave kwam ik aan het werk bij Upjohn Polymer in Delfzijl. Samen met het inkomen van het bejaardentehuis kon ik beginnen met het halen van mijn autorijbewijs. Toen ik bij de NMB Bank in Veendam een baan kreeg, was het tijd om uit huis te gaan. In dat jaar heb ik mijn motorrijbewijs gehaald. Zelf heb ik nooit een motor gekocht, maar wel vaak eentje gehuurd. De “dikste” was een BMW 1100cc.

Nadat mij een vast contract werd aangeboden als Hypotheek Manager bij Van der Laan in Winschoten, ging ik op zoek naar een woning dichter bij het werk. Ik werd de trotse eigenaar van mijn eerste eigen woning. Een tussenwoning aan de Acacialaan te Winschoten. Mooie, rustige buurt en vlak bij het centrum. Daar ben ik getrouwd en gescheiden. Geen kinderen, wel twee hondjes en twee katten.

In het jaar 2000 kwam ik bij Univé Noord-Oost aan het werk. De laatste jaren was ik daar Marketing Manager. In die periode leerde ik Heiko kennen, omdat twee kantoren fuseerden. Eind 2007 sprongen de vonken over. In 2011 trouwden wij in Wedde. Heel origineel: “We gingen het schip in”! We werden namelijk door de ambtenaar van de burgerlijke stand op een boot getrouwd. Ik ben ongelofelijk blij, dat mijn moeder erbij was. Ze was op dat moment al heel erg ziek. Slechts 14 dagen later zou ze overlijden… Ze wilde er zó graag bij zijn en dat is gelukt! Als ik terugdenk aan haar gezicht, toen ze haar gebakje op at: onbetaalbaar!