Geen widgets gevonden in de zijbalk

   
Oei oei, donkere wolken boven Ödarp. Zou het nu eindelijk echt eens gaan regenen? De natuur schreeuwt om water en ook wij zouden een afkoeling wel heel erg fijn vinden. De vele wolken in de lucht en de kleur daarvan, zijn wat dat betreft gunstig. Regen verveelt heel snel, maar toch kun je er af en toe enorm naar verlangen. Even het stof van de wegen en planten laten wegspoelen. Weer voeding voor gras, bloemen, bomen, struiken en gewassen. Daarbij komt, dat het na een regenbui ook altijd weer zo lekker fris in de bossen ruikt. Zou toch heerlijk zijn?
 
En ja hoor! Niet lang nadat we de donkere wolken hadden “ontmoet” barstte de bui los. De regen kwam precies verticaal omlaag en niet zo weinig ook. We werden op een fikse stortbui getrakteerd! De regendruppels spatten op de asfaltweg en kwamen minstens een halve meter weer omhoog stuiteren. Echt waar! En wat hebben we daarvan kunnen genieten. Vooral ook omdat het slechts een bui was. Als het een hele dag zo regent ben je er heel snel klaar mee, maar dit was precies goed. Precies “lagom” zouden de Zweden zeggen. Net voldoende voor mens en natuur. De dieren hebben het waarschijnlijk ook enorm kunnen waarderen. Dit was een welkome en aangename regenbui!

Niet lang daarna kwam Ebba naar binnen gevlucht. Natuurlijk voor de regenbui. Echter was ze dit keer niet alleen. Ze had een speelkameraadje meegenomen. Hmmm… Dat had nou echt niet gehoeven hoor, Ebba. Het muisje mag je wel buiten laten liggen. Daar houdt het vrouwtje niet zo van. Gelukkig is het zo, dat ze goed luistert. Als ik zeg, dat het muisje naar buiten moet, pakt ze die in haar bek en gaat er inderdaad even later daadwerkelijk mee naar buiten. Zo langzamerhand moet de muizenpopulatie rondom Ödarp al behoorlijk zijn uitgedund volgens mij. Ik vind het niet erg. Muizen vernielen mij net even te veel door hun geknaag. Ze had trouwens al een hele poos niets mee naar binnen genomen, want op de trap, in haar hoekje, had ik een kunstplant neergezet. Daardoor was de ruimte op de keldertrap voor haar behoorlijk beperkt. Hopelijk heeft ze nu niet ontdekt, dat het op de trap naar boven wel kan!

Dat het slechts om een stevige bui regen ging bleek even later wel. Langzamerhand verdwenen de wolken weer en de zon kreeg de ruimte om met zijn stralen de wereld om ons heen te verlichten en te verwarmen. Heel fijn zo. Dit is de perfecte zomer tot nu toe. Het zit nou eenmaal in de mens om over het weer altijd wel iets te klagen te hebben. Of het is te warm, of te koud, of te nat, of te droog. En zoals ik nog niet zo lang geleden had gelezen en geschreven, praten wij gemiddeld minstens tien keer op een dag over het weer. Wij doen dat eveneens met enige regelmaat. Vroeger dacht ik, dat het alleen was voor oude mensen. Betekent dit, dat wij nou ook oud zijn? Heiko!
 
Zelfs Ebba kon weer buiten genieten van het mooie weer. De planken van het terras waren door de zon snel opgedroogd, waarna ze daar, bij ons in de buurt, lekker ging liggen. Ze is uiteraard veel buiten. Op jacht naar muisjes, vogeltjes, maar af en toe ligt ze ook gewoon gezellig bij ons en in dit geval op het terras. Dan kan ze zich zo lekker uitrekken en heerlijk ontspannen gaan liggen. Tjonge jongen, wát een leventje heeft zij toch. En wij eveneens!

Meteen vanochtend, zo rond acht uur, zagen we dat Lotta haar nieuwe project, onze kussens van de camper, gepost had op haar Facebookpagina. We dachten altijd, dat zij na haar baantje bij Örtengren voor haar bedrijf aan het werk ging, maar waarschijnlijk er ook al vooraan. Ze begint in de bloemenzaak te werken rond de klok van tien en werkt dan tot twee uur. Wellicht gebruikt ze een paar uurtjes voor de bloemenzaak toch nog haar eigen bedrijf? Wat fijn overigens, dat ze er direct aan kan beginnen. Hopelijk lukt het haar om het deze week af te krijgen, zodat we komend weekend de camper weer kunnen aankleden. Qua aantal uren zou het moeten kunnen, maar ik kan me voorstellen dat ze ook andere, kleinere klusjes, even tussendoor doet. We wachten rustig af. Ze stuurt ons vanzelf een berichtje dat het klaar is. Spannend is het wel!

Dit is wat er overgebleven is van de verpootte stamroos. Deze is verplaatst van de containers, waar nu de carport verreist, naar de voorzijde van het huis. Het is nog niet de helft van de mooie roos die het de andere jaren was. Hopelijk moet die gewoon even de tijd gegund worden om te wennen aan de nieuw plek. Ze zeggen wel, dat je oude bomen niet moet verpoten en wellicht geldt dat ook voor oude rozen. We wachten het volgend jaar af. Wat wij in de tussentijd voor haar wellicht kunnen doen, is verwennen met een beetje kunstmest. Maar eens even op zoek naar korreltjes.

 
De berg met grind is ondertussen geslonken tot een bergje en ook vandaag werden er weer een paar kruiwagens aan onttrokken. Zienderogen slonk de berg. Vandaag legde Heiko namelijk een 20-tal kruiwagens vol met het grind onder het terras. Daar waar de Volvo altijd staat. Doordat er veel overheen gereden wordt, is de grond onder het terras een beetje ingeklonken en het grind daarmee omlaag gedrukt. Daar kon wel een beetje weer bij bovenop gelegd worden. Je zag het verschil niet meteen, maar er is vijf tot acht centimeter grind bovenop gekomen. Nu is het weer mooi egaal en verhoogd. Doordat het grind zo gezakt was, was de grond er doorheen te zien, maar nu is alles weer een geheel: grijs. Het laatste restje grind is bedoeld voor de oprit. Of Heiko daar morgen iets aan kan doen? Voor vandaag was dit weer genoeg.
   
 
Omdat Heiko nog niet weer helemaal de oude is, mocht hij van mij vanmiddag nog niet weer aan het grasmaaien! Ik weet wel, dat je dan heel rustig op de zitmaaier kunt zitten, maar juist wel met het koppie in de zon. En juist dat leek me niet verstandig. Wij denken nog steeds, dat Heiko zijn lichaam daar op dit moment niet zo goed mee om kan gaan. We zijn uiteraard geen artsen, alleen weten we wel wanneer het is begonnen en wanneer het weer erger wordt. Het is begonnen, nadat hij lang in de zon had gewerkt en, zoals we van hem gewend zijn, met volle kracht. Na rust en verkoeling ging het beter, waarna warmte het erger maakte. Vandaar onze gedachten. Hierom begon ik volle goede moed eerst maar met de loopmaaier. Daarmee maaien we de stukjes waar de zitmaaier niet (gemakkelijk) bij kan komen. Ik moest wel even een poosje wachten voordat dit klusje kon oppakken, want het gras moest immers drogen na die heerlijke regenbui.
 
Ja, ik had een overall aangedaan, die van Heiko zijn vader was geweest, want het gras wordt door de loopmaaier niet opgevangen, maar alle kanten op geslingerd. Natuurlijk ook tegen mijn benen aan en over de voeten. En krijg dat gras er maar weer eens af! Dat is nog niet zo gemakkelijk hoor. Het werd na een poosje echter alweer te warm, waarna de lange broek van de overall werd omgeruild voor een korte broek. En alsof de loopmaaier mij wilde helpen met een verplichte pauze, ging die plotseling kapot. Het wieltje rechtsachter begon ineens te slingeren, dat ik er duizelig van werd als ik er te lang naar keek. Er miste iets, maar ik met mijn “timmermansoog” wist natuurlijk niet was. Gelukkig had ik voor het huis het gras mooi kort gekregen. Eveneens bij het trollenhuisje was het kort. Achter het huis was ik net begonnen en toen moest ik dus noodgedwongen stoppen… Kwam me eigenlijk ook wel goed uit, want ook voor mij was het warm genoeg en morgen is er weer een dag.
 
Voor Heiko was de dag nog niet om. Nadat hij was uitgerust en daarmee afgekoeld, kon hij niet anders dan toch nog de trimmer te pakken. Hij deed dat voornamelijk voor het waterzuiverings-heuveltje. Dat kan ik niet en daarom was het al een poosje geleden, dat hier het gras en onkruid gemaaid was. Het blijft een vervelend klusje, ook voor Heiko, omdat je nergens rechtop kunt staan: alles loopt scheef. Dat komt op je rug en knieën aan. Na een uurtje was de heuvel weer netjes en wilde Heiko verder met het trimmen van de kantjes en randjes. Maar daar heb ik een stokje voor gestoken. Het was genoeg geweest.

Na de inspanningen van het maaien en trimmen kozen we ervoor, om nog even bezig te gaan met een sixpack! “Met een sixpack of wasbord wordt een zichtbaar gespierde buik bij mensen aangeduid. De vorm van de buik doet hierbij denken aan een sixpack of een wasbord. De spieren zijn meervoudig gegolfd, namelijk drievoudig verticaal en tweevoudig horizontaal.” Maar dat was niet wat wij bedoelden! Bij de supermarkt stond namelijk een sixpack met kokoskoekjes en die hebben we gekocht. Ze leken zo lekker. Vanmiddag werd de sixpack opengemaakt en gingen we proeven. Wat een verwennerij. Lekker zoet, lekker even snoepen. En we werken zo wel aan onze sixpack! Alleen of die daarmee zo wordt als hierboven beschreven? We zullen het beleven!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.